Lina var nettopp ferdig med bachelorgraden . Ho hadde søkt på del jobbar, og no var ho kalla inn til sitt første . Lina grudde litt og var redd at ho skulle bli usikker, sjenert og seie dumt. Dagen før intervjuet sov ho , åt ikkje noko og hadde ein stor klump magen. Det hjelpte med ein lang tur i parken, og ho prøvde å positivt. Ho brukte også eit par på å lese om bedrifta og stillinga ho søkt på. Det var ein fordel å vere så førebudd som mogleg.
Lina gjennomførte intervjuet, og gjekk bra. Ho var stressa, ho klarte å kontrollere tankane, og ho svarte på dei spørsmåla ho fekk. Sjølvsagt var det ikkje ho visste svaret , men då var Lina ærleg og sa at hadde ho ikkje tenkt . Det verka som om intervjuarane det. Dei la sikkert til at ho var nervøs, for den eine sa at det var normalt å vere uroleg på eit jobbintervju. Det var å høyre. Dei prata litt om Linas sterke og svake og kvifor ho hadde lyst å jobbe i bedrifta. Heldigvis hugsa ho det av det hadde lese kvelden før. Dei som intervjua henne fortalte at det fleire søkarar til stillinga, og at dei aktuelle kandidatane ville tilbod om ein samtale .
To veker fekk Lina ein telefon frå bedrifta. Dei gjerne ha ein samtale med henne. var ein god nyheit. Ho sette ned og summerte opp det intervjuet og bestemte seg for ho ville gjere annleis gong. No måtte ho gjere eit endå inntrykk.